Hiszpania

Hiszpania jest najliczniej odwiedzanym przez turystów zagranicznych krajem świata. Przyciągają ich nie tylko możliwości atrakcyjnego wypoczynku, ale i zwiedzania. Uczta dla oczu i niezwykłe przeżycia estetyczne czekają w Hiszpanii na miłośników sztuki, zwłaszcza malarstwa, ale także grafiki, rzeźby, tkanin, ceramiki artystycznej itp. Muzeum Prado w Madrycie - to jedna z najbogatszych galerii sztuki na świecie. A przecież interesujące zbiory są także w wielu innych miejscowościach, chociażby w królewskim pałacu-klasztorze Escorial pod Madrytem, w Toledo, w licznych skarbcach katedralnych i klasztornych czy Muzeum Picassa w Barcelonie. Amatorzy wypoczynku nad morzem i uprawiania sportów wodnych znajdą w Hiszpanii znakomite warunki: ponad 300 słonecznych dni w roku i przeciętne temperatury pomiędzy 18 a 30 st. C. Na wschodzie i na południu kraj ten oblewają wody Morza Śródziemnego, na północy - Morza Kantabryjskiego, na zachodzie i na południu - Oceanu Atlantyckiego. Amatorzy turystyki górskiej i dzikich krajobrazów mogą wybrać się w liczne masywy i łańcuchy górskie. Najważniejsze są Pireneje, oddzielające Półwysep Iberyjski od Francji i reszty kontynentu, z najwyższym szczytem Aneto, 3404 m n.p.m. Pozostałe to m.in. Góry Kantabryjskie, Góry Iberyjskie i Góry Kastylijskie - Kordyliera Centralna (wszystkie ze szczytami powyżej 2 tys. m n.p.m.). Na południu kraju rozciągają się Góry Betyckie, z najwyższym szczytem Hiszpanii kontynentalnej Mulhacen, 3478 m n.p.m. W Hiszpanii uprawiać można także żeglarstwo, sporty lotnicze, jeździectwo, grać w tenisa, golfa, piłkę baskijską, łowić ryby, polować. Hiszpania to kraj, przez który przetoczyły się wojska celtyckie, fenickie, rzymskie, greckie i mauretańskie. To również kraj, na którego terenie spotkamy Pireneje, Sierra Morena, czy Góry Iberyjskie, a na zachodzie i południu słoneczne wybrzeża Costa Brava, Costa del Sol, czy Costa Blanca. Hiszpania to ojczyzna Cervantesa, Cyda, Gaudiego, Goyi, Picassa, Ronaldinho, corridy, flamenco i paelli. Sprzyjający klimat, ciepłe morze i bogata historia spowodowały, że główną gałęzią gospodarki Hiszpanii stała się turystyka. To również miejsce, w którym istnieje kilka odmian języka, którym posługują się rodowici Hiszpanie. Oprócz lądu stałego w granice Hiszpanii włączone są także wyspy: Ibiza, Majorka, Minorka i Wyspy Kanaryjskie. Hiszpania graniczy na północnym wschodzie z Francją i Andorrą, na południu z Gibraltarem, na zachodzie z Portugalią. Północno - zachodnie granice kraju wyznacza wybrzeże Oceanu Atlantyckiego, wschodnie i południowe zaś oblewają wody Morza Śródziemnego. Stolicą Hiszpanii jest Madryt, zamieszkały przez 3,22 mln mieszkańców (2005). Większe miasta ściągające turystów to: Barcelona, Walencja, Sewilla. Hiszpania podzielona jest administracyjnie na 17 wspólnot autonomicznych i 52 prowincje. Ponadto, odrębnymi jednostkami podziału administracyjnego są hiszpańskie enklawy w Afryce Północnej - Ceuta i Melilla.

miesiąc	Sty	Lut	Mar	Kwi	Maj	Cze	Lip	Sie	Wrz	Paź	Lis	Gru
temperatura w dzień	24	25	25	26	26	28	28	29	27	26	26	24
temperatura w nocy	18	18	18	18	19	20	22	22	21	21	19	15
temperatura wody	19	19	19	19	20	21	22	23	23	23	22	19

W Hiszpanii nie występują zagrożenia sanitarno-epidemiologiczne. Publiczna opieka zdrowotna jest bezpłatna w podstawowym zakresie. Mają do niej dostęp wszystkie osoby mające stałe zameldowanie oraz turyści legitymujący się Europejską Kartą Ubezpieczenia Zdrowotnego (EKUZ). Dokument ten nie jest honorowany w prywatnych klinikach i gabinetach lekarskich. Koszt zwykłej wizyty lekarskiej w Hiszpanii waha się w granicach od 40 do 60 euro ( EUR ), doba pobytu w szpitalu, bez żadnych specjalistycznych badań kosztuje około 180 euro ( EUR ). Komfort, czystość i miła fachowa opieka - tego spodziewać się można po hiszpańskich państwowych placówkach opieki zdrowotnej. Dla lekarzy praca w państwowym szpitalu jest dużo bardziej atrakcyjna niż w prywatnym, nie tylko ze względu na wyższe wynagrodzenie, ale też ze względu na powszechną dobrą opinię, jaką cieszą się państwowe kliniki. Często prywatne szpitale wysyłają swoich pacjentów na bardziej skomplikowane operacje do państwowych ze względu na lepszy sprzęt, który owe posiadają. Uwaga: EKUZ umożliwia obywatelom Unii korzystanie z opieki medycznej w innych krajach członkowskich. Aby ją otrzymać, wystarczy zgłosić się do najbliższego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia. EKUZ uprawnia tylko do korzystania z podstawowych usług medycznych, dlatego wyjeżdżającym za granicę zaleca się wykupienie dodatkowych ubezpieczeń prywatnych, które w razie konieczności pokryją koszty leczenia w szerszym zakresie, jak również koszty opieki medycznej w prywatnych szpitalach i klinikach. Wskazane jest wykupienie indywidualnego pakietu ubezpieczeniowego, szczególnie od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia ( poza EKUZ ). Świadczenia zapewnione przez EKUZ nie obejmują tych przypadków.

Od 1986 roku Hiszpania jest członkiem Unii Europejskiej, a od 2002 roku wymieniła narodową walutę ( PESETA poprzednia waluta Hiszpanii) na Euro. 1 euro ( EUR ) dzieli się na 100 eurocentów. Walutę można wymienić w kantorach, lub w banku. Banki w Hiszpanii, jak też większość urzędów, są zazwyczaj czynne tylko przed południem w godzinach od 9 do 14. Przy wymianie pobierane jest około 2% prowizji. W większości sklepów i banków można korzystać z kart płatniczych. Wyjeżdżając na wakacje do Hiszpanii najlepiej wziąć ze sobą zarówno karty płatnicze jak i gotówkę. W dużych miastach i kurortach turystycznych nie ma problemu w korzystaniu z kart kredytowych, czeków podróżnych czy kart płatniczych Problemy mogą pojawić się dopiero, na obrzeżach miast, czy wsiach. W tych rejonach Hiszpanii proponujemy mieć ze sobą awaryjną ilość gotówki. Do najpopularniejszych kart przyjmowanych w sklepach należy Master Card i Visa Classic. Do niedawna występowały problemy w płaceniu kartą Visa Electron. W Hiszpanii obowiązuje zwyczaj, iż restauratorzy wystawiają przed drzwiami menu wraz z cenami. Bardzo tanim i wygodnym sposobem jedzenia w restauracjach jest wybieranie pozycji z Menu del Dia. Potrawy te, codziennie inne, są relatywnie najtańsze w menu. Za podobny zestaw z karty możemy zapłacić dużo więcej. Menu del Dia zazwyczaj składa się z 2 lub 3 dań obiadowych z chlebem i winem wliczonym w cenę. Istnieje również możliwość zamówienia plato combinado tj. obfitszego odpowiednika naszego drugiego dania. Wtedy w cenę wliczony jest tylko trunek. Warto pamiętać, ze posiłki zamówione przy kontuarze mogą być znacznie tańsze od tych samych, jedzonych przy restauracyjnym stoliku. Sklepy w hiszpanii są z reguły czynne między godziną 9 a 13 i po południu między 16 a 20 od poniedzialku do soboty. Podczas sezonu turystycznego wiele sklepów jest otwartych do 22 oraz dodatkowo w niedziele. Ceny w Hiszpanii po wprowadzeniu Euro tylko nieznacznie się podniosły. Nie musimy obawiać się wielkiej dziury w naszym wakacyjnym budżecie. Przykładowe ceny produktów spożywczych są niewiele droższe od polskich: Bagietka - 0,8 euro, Cebula (1kg) - 0,41 euro, Chleb tostowy (1kg) - 1,98 euro, Coca Cola (0,5 l) - 0,62 euro, Sałatka taramas - 1,4 euro, Kurczak (1kg) - 1,55 euro, Mąka (1 kg) - 0,64 euro, Makaron (500g) - 0,45 euro, Mandarynki (1kg) - 0,9 euro, Margaryna (500g) - 0,75 euro, Mleko pełne (1 l) - 0,7 euro, Orzeszki ziemne (1 kg) - 3 euro, Piwo Heineken (0,33 l) - 0,49 euro, Sok pomarańczowy (1l) - 0,69 euro.

Autobusy to często jedyny środek lokomocji docierający do mniejszych miejscowości ze stolicy Hiszpanii do danego regionu. Jakość hiszpańskich przewozów autobusowych znacznie się różni miedzy sobą, ale z reguły autobusy zapewniają dość pewny i wygodny dojazd. Koszty przejazdu autobusem w Hiszpanii wynoszą około 5,50 euro ( EUR ) za 100 km. Jedyny problem polega na tym, że w wielu miejscowościach nie ma dworców i pojazdy odjeżdżają z różnych miejsc ( nawet jeśli jadą w tym samym kierunku ), ponieważ niektóre trasy obsługuje kilku przewoźników. Nowe dworce w Hiszpanii często budowane są na obrzeżach miast. Należy pamiętać, że cała hiszpańska komunikacja publiczna, a zwłaszcza autobusowa, niemalże zamiera w niedziele i święta. Te dni najlepiej w ogóle wykluczyć z planów podróży do miejsc położonych na uboczu. Na rozkładach jazdy trzeba zwracać uwagę na takie słowa, jak diario ( codziennie ), laborables ( dni robocze, włącznie z sobotą ) i domingos y festivos ( niedziele i święta ). Hiszpańskie koleje RENFE działają na bardzo skomplikowanych zasadach, uzależnionych od rodzaju pociągu. W dużych miastach kursują pociągi lokalne nazywane cercenías. Z kolei zwykły pociąg dalekobieżny, którego cena biletu i czas jazdy są takie same jak w przypadku autobusu, nazywa się regional esspreso lub rápido, pociągi Regional exprés i Delta jeżdżą na dłuższych trasach. Semidirectos i tranvías ( najczęściej pociągi podmiejskie ) są trochę wolniejsze. Largo recorrido to ekspresy, ilość ich odmian może być w równym stopniu imponująca, jak myląca. Począwszy od najszybszego i najwygodniejszego, to: Trenhotel, Talgo 200 ( T200 ), Talgo P ( endular ), Talgo, Estrella ( często oznaczone jedynie gwiazdką * ), Intercity ( IC ) i Diurno. Podróż pociągiem przewyższającym standardem Intercity kosztuje co najmniej dwa razy tyle co przejazd zwykłym w wagonie 2 klasy. Do takich należą Pendular, Talgo i Electrotren. W dwóch pierwszych podróż umila muzyczka i klimatyzacja, a bilety są aż o 60 - 70% droższe w stosunku do drugiej klasy w zwykłych hiszpańskich pociągach. Bilety na Electrotren są o 40 - 50% droższe. Ekspres AVE obsługuje istniejące od niedawna szybkie połączenia z Madrytu do Sewilli i Kordoby, zaś EuroMed - do Alicante, które zamożniejszym podróżnym znacznie skracają czas przejazdu. Turyści o mniej zasobnych kieszeniach będą zdani na podróże zwykłymi regionales, a trasę i plan przesiadek najlepiej opracować samemu. W ostatnich latach zlikwidowano w Hiszpanii wiele połączeń kolejowych, zastępując je autobusami obsługiwanymi wspólnie przez RENFE i prywatne spółki przewozowe. Dotyczy to przede wszystkim połączeń z przesiadką i pociągów mających niezbyt wygodne godziny odjazdu. Na niektórych trasach tych właśnie autobusów jest cztery razy więcej niż pociągów. Ceny biletów są takie same, a autobusy odjeżdżają z dworców autobusowych lub przystanków w poszczególnych miastach. Hiszpanie traktują podróż pociągiem międzymiastowym tak samo jak lot samolotem. Bilet turystyczny, przysługujący osobom nie zamieszkującym na stałe w Hiszpanii, pozwala po uprzedniej rezerwacji na przejazdy wszystkimi liniami na terenie całego kraju. Koszt takiego biletu zależy od okresu, na jaki jest wykupiony. Należy pamiętać, że rozkłady jazdy zmieniają się w zależności od rodzaju pociągu, co wcale nie ułatwia zadania turystom zdającym się na ten rodzaj komunikacji. Aby uniknąć problemów, warto zajrzeć na stronę internetową hiszpańskich kolei RENFE, gdzie w języku angielskim zamieszczane są bardziej szczegółowe i aktualizowane informacje. Taksówki - za kurs miejski zapłacimy około 3,60 - 6 euro. Postoje taksówek znajdą się w wielu miejscowościach. Za dodatkową opłatą można również zamówić taksówkę do hotelu. Na dłuższych trasach obowiązują stałe ceny.

Hiszpańska poczta "correos" ma sieć ponad 10 tys. urzędów otwartych z reguły przez cały dzień ( nawet od 8 do 22 ). Uzależnione to głównie jest od tego, w jak bardzo uczęszczanym miejscu dany urząd się znajduje. Correos, hiszpański urząd pocztowy, jest jedną z największych firm w kraju pod względem liczby pracowników — zatrudnia 65 tysięcy osób. Firma realizuje rocznie ponad 5 miliardów operacji pocztowych, świadcząc codziennie usługi ponad 19 milionom gospodarstw domowych i 2 milionom firm. Działa również poprzez ponad 10 tysięcy punktów obsługi klienta oraz otwarte 24 godziny na dobę wirtualne biuro na stronie www.correos.es. Znaczki poza pocztą można jeszcze kupić w "estancos" - kioskach, które zajmują się również sprzedażą wyrobów tytoniowych. Wysłanie pocztówki lub listu do 20 g w granicach Hiszpanii kosztuje 0,22 euro, a do Polski i innych krajów europejskich – 0,45 euro. List lotniczy kosztuje 0,52 euro, niezależnie od miejsca pobytu adresata. List do Polski zazwyczaj trafia do adresata nie później niż w ciągu dwóch tygodni. Może sie zdarzyć, że za znaczek w kiosku zapłacimy więcej niż na poczcie.

Połączenie telefoniczne z Hiszpanii do Polski uzyskujemy poprzez wybranie numeru międzynarodowego 0048, numeru kierunkowego do miasta i numeru abonenta. W Hiszpanii dostępne są automaty telefoniczne zarówno na karty, jak i na monety oraz akceptujące obie formy opłat. Karty można kupić w urzędzie pocztowym, lub w kioskach "tabacos", "alimentacion", abo "frutos secos". Warto pamietać, że hotele w Hiszpanii najczęściej doliczają wysoką marżę przy telefonowaniu z pokoju. Numer dostępowy Poland direct, obowiazujacy także na Wyspach Kanaryjskich i na Balearach - to 900 990 481. Koszt tego, awaryjnego rozwiązania to 1,22 PLN za rozpoczęcie połączenia plus 1,02 PLN od godziny 20 do 8 i 1,46 PLN od 8 do 20. Lepiej jest jednak zawsze dzwonić za pośrednictwem miejscowego operatora. W większych miastach można znaleźć tak zwane "locutorios" ( budka telefoniczna ). Swego rodzaju kafejki internetowe oferujące również tanie połączenia międzynarodowe. Nominały kart telefonicznych wynoszą zwykle około 5 Euro, które może starczyć na 40 minut połączenia z numerem stacjonarnym w Polsce, dzwoniąc z automatu. Czas ten można wydłużyć jeśli ma się możliwość zadzwonienia przy użyciu takiej karty z telefonu stacjonarnego. Warto też pamiętać, że bardzo rzadko automaty zwracają resztę, dlatego do dzwonienia za monety lepiej rozmienić je na małe nominały. Godzina dostępu do sieci w kafejce internetowej to koszt okolo 1,5 euro.

W większości hiszpańskich miast można bezpiecznie pić wodę z kranu, ludzie jednak zazwyczaj wolą kupować wodę mineralną w butelkach bez gazu ( sin gas ), albo gazowaną ( con gas ). Butelka wody mineralnej w Hiszpanii kosztuje około 1,5 euro ( EUR ). Będac w Hiszpanii można ugasić pragnienie także innymi letnimi napojami, w tym "horchatą" – słodkim, mlecznym napojem zrobionym z chufas ( migdały zielone ). Innym popularnym napojem chłodzącym jest "leche merengada" – mrożone mleko z pływającą słodką bezą. Gaseosa - musująca lemoniada - może być pita sama, lub z dodatkiem zwykle wina. Zumo de naranja natural ( świeżo wyciśnięty sok pomarańczowy ) doskonale gasi pragnienie.

Przybywających do Hiszpanii zdumiewa i urzeka wesołość jej mieszkańców. Hiszpanie mówią głośno i donośnie, gestykulują. Wszyscy wypowiadają się nie tylko za pomocą słów, ale także za pomocą ciała. Dużo czasu spędzają na plaży, w dobrym humorze pochłaniają smaczne potrawy, a wieczorami oglądają telewizję bądź, wraz z przyjaciółmi, wybierają się na piwo do pobliskiego baru. Większość miejscowości w Hiszpanii dopasowała się do godzin europejskich, jeżeli chodzi o posiłki. W godzinach południowych, gdy upał daje się we znaki, trwa "sjesta" i jest to zwyczaj bardzo rozsądny, zwłaszcza, gdy w miłym i chłodnym miejscu można przeczekać największy upał. Hiszpanie to także walki byków, czyli starożytna tradycja i narodowa forma rozrywki. Walki byków są ogromnie pociągającą formą sztuki, baletem o wyrafinowanej choreografii, jest sprawdzianem odwagi, śmiałości, wdzięku i finezji matadora oraz wytrzymałości i przebiegłości byka. Jest symbolem dominacji człowieka nad dzikimi zwierzętami, rozumu nad instynktem. Duże stadiony do corridy mogą pomieścić 20 000 widzów. Najdroższe miejsca znajdują się w zacienionych pierwszych rzędach, zaś najtańsze w wystawionych na promienie słońca rzędach końcowych. Walki byków to jedyne imprezy, na które Hiszpanie nigdy się nie spóźniają. Sezon zaczyna się w kwietniu i trwa do początku listopada, przy czym walki odbywają się raz lub dwa razy w tygodniu. Piłka nożna jest ulubionym sportem Hiszpanów. Liczba jego entuzjastów przekracza nawet liczbę wielbicieli corridy. Nawet w małych wioskach znajduje się przynajmniej jedno boisko do gry w piłkę. Będąc w Hiszpanii nie sposób nie słyszeć muzyki i nie zobaczyć przepieknego tańca. Flamenco - ta płomienna i niezwykle popularna tradycja muzyczna łączy w sobie grę na gitarach, uderzanie w dłonie w rytm muzyki, brzęczące kastaniety, taniec i zmysłowy śpiew. Tancerki ubrane są w jaskrawe suknie z falbanami i trenami. Tancerze zaś noszą dopasowane garnitury z krótkimi marynarkami, szerokie kapelusze i wysokie buty. Najstarszymi tematami, poruszanymi przez śpiewaków flamenco były: namiętność, uwięzienie, kradzież, zemsta. Tańczy się też i śpiewa sevillanę. Pieśń ta, złożona z trzech części, ma wiele wersji melodycznych, ale nieskończoną ilość tekstów. Jest to autentyczna twórczość ludowa, w której śpiewa się o przeszłości, ale także o wydarzeniach aktualnych częstymi akcentami politycznymi. Hiszpania jest jak mieniąca się tysiącem kolorów mozaika. Na każdym kroku zaskakuje swą różnorodnością. Każdy region i miasto ma coś innego do zaoferowania, lecz nigdy nie rozczarowuje. Niezależnie od tego, gdzie się udamy, szybko pokochamy tę przepiękną krainę, jej kulturę, zwyczaje i jej gościnnych mieszkańców.

Kuchnia hiszpańska bazuje na specjalnościach regionalnych, które są przyrządzane z produktów typowych dla kuchni śródziemnomorskiej. W kuchni hiszpańskiej wykorzystuje się między innymi wiele rodzajów ryb, owoców morza, a także warzyw. Bardzo popularna w Hiszpanii jest oliwa z oliwek, które zbiera się w licznych gajach. Charakterystyczne dla Hiszpanii są także podsuszane, pikantne wędliny oraz mięso jagnięce i królicze, u nas przyrządzane znacznie rzadziej. Każdy z hiszpańskich regionów posiada swoje sztandarowe potrawy, niemniej jednak często można je spotkać w restauracjach całej Hiszpanii – jak choćby walencjańską "paellę", andaluzyjskie "gazpacho", ośmiornicę po galicyjsku, baskijskie przekąski "pintxos", czy też kataloński "pan tumaca". W godzinach od 12 do 16 wiekszość hiszpańskich restauracji serwuje tak zwane "menú del día", czyli stosunkowo tani obiad, który zazwyczaj składa się z dwóch dań (każde do wyboru z kilku ), deseru – także do wyboru, pieczywa oraz napoju ( woda, wino lub piwo ). Po godzinie 16 kuchnia jest zamknięta, aż do wieczora, to znaczy do godziny 20 - 21, kiedy to rozpoczyna się w Hiszpanii podawanie kolacji. I w tym przypadku wiele lokali oferuje "menú del día". Jeżeli chodzi o trunki w Hiszpanii, to oprócz słynnego wina pija się między innymi "Sangríę". Jest to napój na bazie czerwonego wina i owoców, a także "Sidrę" ( rodzaj jabłecznika ) no i oczywiście piwo. Typową miarą piwa jest niewielka szklaneczka o nazwie "caña". W wielu regionach Hiszpanii – zwłaszcza w okolicach Madrytu – do piwa dostaniemy tak zwane "tapa", czyli drobną darmową przekąskę. Tapas można też kupować. Jest to najmniejsza porcja potrawy, jeśli nie liczyć jeszcze drobniejszych "pintxos" – danie na jeden kęs, z których słynie San Sebastián. Większą porcją od tapas są "raciones", ale jedne i drugie składają się z jednego produktu, lub potrawy (na przykład grillowane świńskie ucho, kalmary po rzymsku, kiełbaski w winie... ). Jeszcze większą porcją są "platos combinados", które łączą w sobie kilka produktów ( krokiety, surówka, jajko sadzone, cielęcina ). Na deser w Hiszpanii oprócz owoców sezonowych i lodów, podaje się różnego rodzaju budynie i ciasta. Ciekawostką jest to, że do deserów zalicza się także kawę, która w Hiszpanii przyrządzana jest znakomicie. Herbaty natomiast w Hiszpanii prawie się nie pija. W Hiszpanii kultura jedzenia jest odmienna niż w Polsce i wiąże się to z odrębnym, typowo "południowym" trybem życia. Hiszpanie wiele czasu spędzają poza domem, nie jest więc dla nich niczym dziwnym chodzenie na śniadania do baru. Bar taki łączy zresztą funkcje kawiarni, piwiarni i restauracji, przy czym w zależności od pory dnia serwuje odpowiednie potrawy. Do godziny 12 podaje się śniadania, z reguły na słodko, lecz można także poprosić barmana, by przygotował nam kanapkę z serem, lub wybraną wędliną ( na kontuarze często zobaczymy imadło przytrzymujące "za nogę" wielką, suszoną szynkę iberyjską ).

Hiszpania leży w strefie klimatów podzwrotnikowych. Jednak ze względu na urozmaiconą rzeźbę powierzchni klimat w Hiszpanii wykazuje spore zróżniocowanie. Góry odcinają centralną część Hiszpanii od łagodnego klimatu oceanicznego. Środkowa Hiszpania to obszar suchy z wysokimi dobowymi i rocznymi wahaniami temperatury powietrza. Podczas upalnego lata temperatury często przekraczają 40°C. Najwyzsze temperatury występują w Andaluzji. Zimą jednak notowano temperatury przekraczające -20°C. Na północy Hiszpanii, na wybrzeżu atlantyckim najwyraźniej zaznacza się łagodzący wpływ oceanu. W tym typowo morskim klimacie podczas zimy temperatury przeważnie są wyższe niż 10°C, jednak podczas lata nie przekraczają 20 °C. Deszcze padają tam bardzo obficie. Turyści przybywający do Hiszpanii oblegają jednak przede wszystkim wybrzeża wschodnie i południowe. Sprawia to sprzyjający im klimat śródziemnomorski, czyli suche i upalne lata. Średnia temperatura lipca i sierpnia w rejonie Murcii i Alicante wynosi 26°C. Dalej na północ jest nieco chłodniej. W Barcelonie latem notuje się średnio 23°C. Zimy są ciepłe, ale deszczowe. W pełni lata do Hiszpanii przyjeżdżają niezliczone tłumy turystów. Rocznie odwiedza ją około 30 mln osób, tzn. tyle samo, ile liczy ona mieszkańców. Od czerwca do września wszystkie bardziej znane miejscowości wypoczynkowe oraz miejsca, w których znajdują się ważniejsze atrakcje turystyczne, są przepełnione.

Obywatele polscy korzystają z prawa do swobodnego przepływu osób w ramach Unii Europejskiej/Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Dokumentem podróży uprawniającym do bezwizowego wjazdu i pobytu ( niezależnie od jego celu ) na terytorium Królestwa Hiszpanii do 90 dni jest paszport, bądź dowód osobisty. Przed wyjazdem do Hiszpanii należy się upewnić, czy dokument jest w wystarczająco dobrym stanie technicznym i pozwala na stwierdzenie tożsamości. Ograniczenia swobodnego przemieszczania się i pobytu w Hiszpanii mogą mieć miejsce jedynie z uwagi na zasady polityki bezpieczeństwa i zdrowia publicznego. Pozwolenie na pobyt w Hiszpanii powyżej 90 dni uzyskują obywatele UE, którzy są zatrudnieni, lub prowadzą działalność gospodarczą w goszczącym państwie członkowskim. Mający wystarczające środki utrzymania dla siebie i członków swojej rodziny, aby nie stanowić podczas swego pobytu obciążenia dla systemu pomocy społecznej goszczącego państwa członkowskiego, oraz mający pełne ubezpieczenie zdrowotne. Przybyli do goszczącego państwa członkowskiego w celu podjęcia nauki, w tym szkolenia zawodowego, oraz mający pełne ubezpieczenie zdrowotne i środki finansowe na swoje utrzymanie. Inne przepisy wjazdowe obowiazują w Ceuta i Melilla. Są to dwa miasta stowarzyszone z Hiszpanią i mające status wspólnot autonomicznych. Położone są na marokańskim wybrzeżu Morza Śródziemnego. Choć stanowią część terytorium hiszpańskiego, zostały wyłączone ze strefy Schengen. Oznacza to, że o ile wjazd do nich z Półwyspu Iberyjskiego nie stanowi żadnego problemu, to powrót na Półwysep zawsze jest związany ze szczegółową kontrolą dokumentów i bagaży. Ceuta i Melilla nie należą do Unii Celnej i mają odrębne, korzystne dla turysty, przepisy celne, na przykład przy zakupie towarów nie płaci się podatku VAT. Wyspy Kanaryjskie, choć należą do Unii Celnej, nie podlegają unijnemu ustawodawstwu o ujednoliceniu podatków, toteż tam również nie ma zastosowania podatek VAT. Inne przepisy, na przykład dotyczące pobytu, czy opieki zdrowotnej, są takie same jak na pozostałym obszarze Hiszpanii.